«Αστυνομία, λέγετε; Τι σας συμβαίνει;»
«Ναι; Ονομάζομαι Ντέμπορα Κούπερ, μένω στο Σάιντ Κρηκ Λέιν. Νομίζω πως μόλις είδα μία κοπέλα να την κυνηγάει ένας άντρας στο δάσος».
«Τι ακριβώς συνέβη;»…… (σελ. 11)
Αυτή είναι η έναρξη του πρώτου κεφαλαίου. Από τις οδηγίες προς επίδοξους συγγραφείς μαθαίνουμε ότι:
«Το πρώτο κεφάλαιο, Μάρκους, είναι πολύ σημαντικό. Αν δεν αρέσει στους αναγνώστες, δεν θα διαβάσουν το υπόλοιπο βιβλίο. Με τι σκοπεύεις να ξεκινήσεις το δικό σου;»
«Δεν ξέρω, Χάρρυ…….» (σελ. 17)
Ο Ζοέλ Ντικέρ, προφανώς ακολουθώντας τους κανόνες γραφής, που ο ίδιος μας προτείνει, έγραψε, το 2012, στα 27 του, το συγκεκριμένο, δεύτερο μυθιστόρημά του και βραβεύτηκε με πολλά σημαντικά βραβεία, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, παίχτηκε σε μία σειρά 10 ραδιοφωνικών επεισοδίων, για τη France-Culture και γυρίστηκε σε μία σειρά 10 τηλεοπτικών επεισοδίων, για τη γαλλική ΤF1.
Ένα βιβλίο με 716 σελίδες, γεμάτο με εκπλήξεις.
Μετά τα πρώτα κεφάλαια, προσπαθούσα να καταλάβω τι είδος κειμένου διάβαζα. Οδηγό προς επίδοξους συγγραφείς; Ιστορίες αγάπης; ‘Η, ίσως, αστυνομικό; Δύσκολη, η απάντηση…
Βρισκόμαστε στο 2008, ο Μάρκους Γκόλντμαν, ο “Απίθανος”, λίγο πριν από τα 30 του χρόνια, είναι συγγραφέας, έχει ήδη, ένα επιτυχημένο πρώτο βιβλίο και πρέπει να παραδώσει στον εκδότη, το χειρόγραφο του δεύτερου πονήματός του.
Οι προθεσμίες τρέχουν, η προκαταβολή έχει εξαντληθεί, μαζί με την υπομονή του εκδότη. Οι ρήτρες για αθέτηση συμβολαίου καθώς και οι πιέσεις του πράκτορα δεν βοηθούν την έμπνευση να τον επισκεφτεί.
Μέσα στην χαοτική αυτή κατάσταση, ένα τηλεφώνημα, από τον Χάρρυ Κέρμπερτ, θα οδηγήσει τον Μάρκους στην μικρή κωμόπολη της Ορόρα...
Διαβάστε περισσότερα..
No comments:
Post a Comment