ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΕΡΒΑΣ '' Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΚΑΙ Η ΤΡΥΠΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΦΩΚΑ''

Ἐδῶ μιὰ μέρα θὰ πεθάνω, μ’ ἀφρὸ στὸ στόμα *

Ν.Φ

Ἂν καὶ διασταυρωθήκαμε γραπτῶς σὲ διάφορα λογοτεχνικὰ ἔντυπα, τὸν Νίκο Φωκᾶ δὲν ἔτυχε νὰ τὸν γνωρίσω προσωπικά. Τὸ 2004, ἐπρόκειτο νὰ μιλήσω ἀμέσως μετὰ ἀπὸ ἐκεῖνον κατὰ τὴν ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν τοῦ συνεδρίου ‘Θρησκεία και Ποίηση’ στὸν Βόλο. Ἀσθένησε βαρέως ὅμως∙ ἔτσι ἀνέθεσε στὸν τότε διευθυντὴ τῆς Νέας Ἑστίας καὶ συνδιοργανωτὴ τοῦ συνεδρίου, νὰ ἐκφωνήσει τὴν εἰσήγησή του.

Δὲν γνωρίζω λοιπὸν τὸν ἄνθρωπο καὶ συνεπῶς δὲν διακατέχομαι ἀπὸ πάθος προσωποληψίας, θετικῆς ἢ ἀρνητικῆς. Ξέρω ὅμως ὅτι ἡ συμπάθεια μᾶς κάνει νὰ βλέπουμε πράγματα ποὺ δὲν βλέπει τὸ οὐδέτερο μάτι ἢ ποὺ παραθεωροῦνται ἀπὸ τὴν ἀντιπάθεια, κι ἐγὼ συμπαθῶ τὰ ποιήματα τοῦ Νίκου Φωκᾶ, ἔστω κι ἂν ἡ πρώτη ἐπαφὴ μὲ δικό του γραπτό ἦταν ἡ Παρτούζα τοῦ 1981, στὸ περ. Σπείρα τῆς πρώτης περιόδου.

Εἶναι ἐντυπωσιακὴ ἡ ταχύτητα μὲ τὴν ὁποία ἄλλαξε σὲ μερικὲς δεκαετίες μέσα ὣς καὶ αὐτὴ ἡ ἰδέα τοῦ πρέποντος, ὥστε νὰ ἐκφέρεται μὲ τόση ἄνεση σήμερα μιὰ λέξη ἀπαγορευμένη, ξενικὴ καὶ χυδαία. Καίτοι μεταξὺ φίλων, ἡ βωμολοχία εἶναι συχνὰ ἐξυγιαντική, ἐγὼ ταλαιπωρήθηκα χρόνια γιὰ νὰ ἐπιτρέψω στὸν ἑαυτό μου τὴν ἀκριβὴ μετάφραση μιᾶς ἐξίσου χυδαίας λέξης τοῦ Τζὼν Μπέρρυμαν 

... ποὺ τόλμησε νὰ γράψει

αὐτὸ ποὺ δὲν ἀνθολογεῖται,

συγκρίνοντας μιὰ χαρωπὴ ἀνάμνηση

μ’ ἕνα καλὸ καὶ μοιχικὸ κρεββάτι 

(Τὰ Ἄκτα 1996)

Διαβάστε περισσότερα..