''..Οι γέροντες οι παρατηρητικοί το ξέρουνε
καλά·
Και άμα ξέρουν τι λένε τα παλιά βιβλία
Και πως καλύτερα δεν πρόκειται να
γίνουν,
Ξέρουν γιατί κι ο γέροντας μπορεί να
τρελαθεί.
γράφει σ’ ένα ποίημά
του ο μέγας Γέητς. Αλλά ποιοι είναι οι
παλαιοί αυτοί, για τη σύγχρονη συνείδηση; Οι αρχαίοι, οι αλεξανδρινοί, οι
λατίνοι οι βυζαντινοί, οι νεώτεροι, και ποιοι νεώτεροι ακριβώς; Και πώς μπορεί
κανείς να καταλάβει τους λόγους των παλαιών, χωρίς τη βαθύτερη συνείδηση του
παρόντος που μας χαρίζουν τα νέα βιβλία; Χωρίς παρόν, δεν υπάρχει ούτε αιώνια
ομορφιά, ούτε αιώνια αλήθεια. Η εποχή μας ίσως να μην είναι εποχή μεγάλων
λογοτεχνικών έργων. Αλλά τα κείμενα
εξακολουθούν να υπάρχουν και να μας καλούν. Γράφουμε, γιατί άλλοι έγραψαν πριν
από μας. Και διαβάζουμε, γιατί μάλλον δεν υπάρχει άλλος τρόπος να σκεφθεί
κανείς τον εαυτό του. Όσο μάλιστα ξανοίγεσαι προς τα περασμένα, τόσο
περισσότερο εντείνεται η συναίσθηση του παρόντος και τόσο περισσότερο το κατανοείς.
Μία από τις πιο διαδεδομένες πλάνες άλλωστε είναι ακριβώς η ιδέα ότι τα παλαιά
είναι παλιά και πεθαμένα, ότι δεν μας μιλούν σήμερα. Διαβάστε περισσότερα..
No comments:
Post a Comment